ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ


ΤΟ «ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ»ΤΗΣ ΣΤΡΑΤΣΙΑΝΗΣ 

     Σπίτια του Παιδιού» ονομάστηκαν τα ιδρύματα που αναπτύχτηκαν σε 260 χωριά της Βορείου Ελλάδος από το 1950 έως το 1955, με κυριότερο σκοπό την βελτίωση και εξύψωση του επιπέδου ζωής των κατοίκων της υπαίθρου αυτών των περιοχών, όπως και να προσφέρουν μια στοιχειώδη κατάρτιση στον αγροτικό κτηνοτροφικό και τεχνικό τομέα.

    Η αρχιτεκτονική της ίδρυσης των σπιτιών αυτών διέφερε ανάλογα με τις ιδιαίτερες συνθήκες και τοπικές ιδιαιτερότητες από χωριό σε χωριό.

   Στην Στράτσιανη το «Σπίτι του Παιδιού» αρχικά εγκαταστάθηκε στο σπίτι της «Τέληνας» και κατόπιν μέχρι το κλείσιμο του στο σπίτι της «Νταλάρως».

   Στα πρώτα χρόνια λειτουργίας του Σπιτιού, οι υπεύθυνοι ήταν επιφορτισμένοι να μεταδώσουν στα νοικοκυριά βασικούς τρόπους υγιεινής και υποδομών, δεν άργησαν όμως να αναδειχτούν σε κοιτίδες πολιτισμού και ανάπτυξης μεταλαμπαδεύοντας σε γονείς και παιδιά βασικές γνώσεις ζωής.

   Όσοι θυμούνται την ύπαρξη του στο χωριό περιγράφουν και θεωρούν ευτύχημα που είχε ιδρυθεί το σπίτι, ήταν δε το κέντρο αναφοράς για μικρούς και μεγάλους από της ιδρύσεώς του.

   Εξ αρχής οι υπεύθυνες του σπιτιού έμεναν πάντα και μόνιμα στο κτίριο, οι μικρότεροι είχαν την ευκαιρία και την δυνατότητα όποτε μπορούσαν να το επισκέπτονται και έτσι περνούσαν καθημερινά αρκετές ώρες εκεί είτε διαβάζοντας κάποιο εξωσχολικό βιβλίο είτε ακούγοντας μουσική, είτε παρακολουθώντας το προσωπικό στην εκμάθηση χορών τραγουδιών, γλυκισμάτων, φαγητών, και γενικότερα τρόπων επικοινωνίας και καθημερινότητας.

   Από της ιδρύσεως στο σπίτι ήρθε ξυλουργός, γεωργοτεχνίτης, σιδηρουργός, γεωπόνος, και στο χωριό προσφέρθηκε πολλαπλή βοήθεια γιατί με την καθοδήγηση των ειδικών προκλήθηκε μια έστω υποτυπώδη ανάπτυξη κανόνων γεωργίας κτηνοτροφίας ,ξυλουργικής ,καθώς και όρων οικιακής οικονομίας.

   Χαρακτηριστική είναι η συμβολή του σπιτιού και στον τομέα της υφαντικής, μιας και το σπίτι εξοπλίστηκε αμέσως με αργαλειούς και τα κορίτσια του χωριού πέραν της απασχόλησης στα χωράφια μπορούσαν να φτιάξουν την προίκα τους να μάθουν να κεντούν αλλά και να φτιάχνουν τα ρούχα τους αφού η μοδίστρα ήταν μόνιμος υπάλληλος .

   Αναπτύχτηκαν δεκάδες υπηρεσίες οι οποίες έδωσαν πνοή και ουσία στην Στράτσιανη και με μεγάλη νοσταλγία θυμούνται και εξιστορούν για το σπίτι οι χωριανοί μας.

   Τακτικά επισκέπτονταν το χωριό γιατρός με ότι αυτό σήμαινε για εκείνη την περίοδο ,αλλά και κτηνίατρος πεταλωτής γεωπόνος και αγροφύλακας.

   Άλλες δραστηριότητες που αναπτύχτηκαν στο χρόνο ζωής του σπιτιού στην Στράτσιανη ήταν μαθήματα καλής συμπεριφοράς, οργάνωση χορών, προβολή ταινιών, οργάνωση φαρμακείου, μαθήματα πρώτων βοηθειών, γενικότερα λειτούργησε ως ένα σχολείο πολλαπλής βοήθειας με σημαντικότερη την εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας προσφέροντας ηθική και κοινωνική αγωγή στους χωριανούς μας.

    Αναπολούν οι χωριανοί μας την ύπαρξη του σπιτιού στο χωριό, θυμούνται και έχουν εξαιρετικές αναμνήσεις από εκείνη την περίοδο της μιζέριας της φτώχιας και των προβλημάτων της εποχής, γιατί βοηθήθηκαν πολλαπλώς, τόσο οικονομικά όσο και πολιτιστικά.

    Η κυρία που υπηρέτησε με μεράκι όρεξη και πολύ κόπο πολλά χρόνια ως υπεύθυνη του σπιτιού και αργότερα ονομάζονταν «Αρχηγός» ήταν η Κυρία Τέφου Ντίνα , η οποία άφησε τις καλλίτερες εντυπώσεις και αναμνήσεις για την προσφορά της και τις γνώσεις της, αλλά και την ουσιαστική βοήθεια που προσέφερε στο χωριό και τους χωριανούς τόσο σε ατομικό όσο και ομαδικό επίπεδο. 

Κείμενο:Χρήστος Παπαδημητρίου

Φωτογραφικό αρχείο Ραπακούσιου Φώτη τον οποίο εγκάρδια ευχαριστώ

                                                           Φάνης βαρδάκης  


Video από το «Σπίτι του παιδιού» :  https://www.youtube.com/watch?v=sjsE8xo6Ock







bullet hover email hover menu arrow